سیب و من و حوا

دیگر بودن و نبودنت را حس نمیکنم.

این روزها با این که هستی انگار نیستی...

انگار میان انبوهی از دلمشغولی ها گم شده ای

اما باور کن این دلمشغولی ها برای من نیست،فقط یرای توست!

من که ساده به دیوار تکیه کرده ام تا حضور تو را ببینم...اما...

اما انگار خیالت با دیگریست.

بار ها به طعنه،به قسم،به دروغ،به راست،خواستم که بگویی؛بگویی دلی که همه بود و نبودم را از من گرفت به چه دل خوش کرده.

اما تو با سکوت فقط لبخند زدی و من نفهمیدم تلخ ترین لبخندها را می زنی و کمرنگترین حس عاشقانه را به من هدیه می دهی.

آری او نبود و خیال تو هم انگار گم شده بود اما فقط برای من.

نپرس کجا،خودت میدانی که جایی دور تر از هم جواری خانه بود..

و ای کاش در همجواری خانه ما هم درخت سیب می کاشتند تا من از آن سیب بچینم...

شاید مرا هم مثل حوا از خانه اش بیرون برانند

بگذار بگویم تفاوت من و حوا در چیست...

تفاوت در این بود که حوا نا فرمانی کرد و من به فرمان خدایم عاشق شدم

                       اما حکم ما هر دو یکیست

                                                                  و آن آوارگیست!!!

کیست که دلیل این شباهت را در این تفاوت بزرگ بداند جز یک نفر....

 مراقب خوبیاتون باشید

بعدا نوشت:سجاد جان من از دست شما ناراحت نیستم اما نمیتونم تو وبلاگت نظر بزارم یا لیکش نمیاد یا وقتی نظر میدم ظاهرا ثبت نمیشهه معذرت اگر ناراحتت کردم